“Mbi luftën apo konfliktin Ukrahinë-Rusi, janë të njëjtit agjenci lajmesh dhe individë që flasin sërisht sot, ashtu sikurse kanë folur për luftrat në Afganistan, Iraq, Siri, Libi etj. Unë mendoj, se amerikanët nuk e kuptojnë sepse nuk po informohen saktësisht. Ata dëgjojnë papushim, se çfarë u japin të gatshme media si propagandë, si: MSNBC, CNN, The Neë York Times etj., duke bërë në mënyrë të pandryshueshme fabrikimin, sipas porosisë që ato marrin. Në mënyrë konstante, kanë bërë me të njëjtën metodë apo taktikë propagandistike edhe më përpara, duke gënjyer si me Afganistanin, Irakun, Libinë dhe Sirinë. Ajo që më habit mua, është se ata e kanë bërë këtë veprim propagandistik, duke bërë vazhdimisht lëvizje të përsëritura dhe pa pushim. Fatkeqsisht, ne vazhdojmë t’i dëgjojmë se çfarë fabrikimesh të tjera ato vazhdojnë të bëjnë. Republika Federale Ruse, në konfliktin e Ukrahinës sot, kërkon të bëj de-nazistifikimin dhe de-militarizmin e këtij vendi. Sot, në SHBA kanë lindur shumë pikëpyetje dhe ne e kemi të vështirë të marrin përgjigje të sakta. Anologjia, që unë po përdori është kjo. Ne sot, po ndjekim sërisht filmin Godfather, një film i preferuar për mua. Sa herë që e shoh këtë film, personazhi Soni, shkon jashtë drejt makinës së tij e merr dhe asnjëherë nuk vjen mbrapa… Pra, sa herë që shoh këtë film Soni Koleone nuk vjen. Dhe njerëzit aty bërtasin: “Soni mos shko, Soni mos shko…!” Unë kam një mik amerikan, që jeton në Krime. Ai shkruan për ngjarjet e ditës atje. Sot media amerikanë po gënjejnë, për armatimet në Ukraninë, për armët e ndryshem që përdoren atje. Dhe kjo bëhet, për të mbajtur nën propagandë popullin amerikan. Sot për sot Big Media nuk tregon të vërtetën, se çfarë po ndodh në Ukraninë dhe për Rusinë…” – Ëilmer J. Leon, III, Ph.D, Author & Political Scientist
Në nënseksionin e “Politikës së pakicave“, OUN-B dhe Stepan Bandera (Stepán Andríyovyč Bandera), urdhëroi largimin e polakëve, hebrenjve dhe rusëve armiqësor, nëpërmjet dëbimit dhe shkatërrimit të inteligjencës së tyre përkatëse, duke deklaruar më tej se “të ashtuquajturit fshatarë polakë, duhet të asimilohen” dhe të “shkatërroni udhëheqësit e tyre.” Në fund të vitit 1942, kur Bandera ishte në një kamp përqendrimi gjerman, organizata e tij, Organizata e Nacionalistëve Ukrainas, u përfshi në një masakër të polakëve në Volhynia dhe, në fillim të vitit 1944, spastrimi etnik u përhap edhe në Galicinë Lindore. Vlerësohet, se më shumë se 35,000 dhe deri në 60,000 polakë, kryesisht gra dhe fëmijë, së bashku me burra të pa-armatosur, u vranë gjatë fushatës së pranverës dhe verës të vitit 1943 në Volhynia, dhe deri në 100,000 nëse rajone të tjera, si Galicia Lindore përfshihen. (Ukrahine on Fire, by Igor Lopatonok ëëë.rumble.com, March 9, 2022)
“Ushtria ukrainase po bombardon njerëzit e saj, në rajonin e Dumbas.” – Anne-Laure Bonnell, gazetare dhe korrespondente e Luftës në Ukrahinë
“Është tronditëse të shohësh një armë që shumica e vendeve e kanë ndaluar të përdoret kaq gjerësisht në Ukrainën lindore. Autoritetet ukrainase, duhet të marrin një angazhim të menjëhershëm, për të mos përdorur municione thërrmuese dhe të bashkohen me Traktatin për ndalimin e tyre.” – Mark Hiznay, studiues i lartë i armëve në Human Rights Ëatch
Nga Klajd Kapinova
Rrëfimet e një qytetari amerikan, që jeton në Yalta të Krimesë
Tashmë të gjithë këtu në SHBA e dijnë shumë mirë, se edhe rrjetet sociale amerikane, që kontrollohen nga Big Tech dhe Big Media si vegël e verbër e administratës Biden, nuk lejojnë të thuhet e vërteta, që këtu të gjithë e dijnë shumë mirë nga burime të tjera të sigurta dhe të sakta të pavarura. Bota po tallet me SHBA, sepse nuk e do Biden e lodhur nga mosha, paaftësia fizike dhe mendore.
Media ndërkombëtare, sikurse për cdo luftë tjetër, që është zhvilluar deri tani në botë, po vazhdon të shpërndaj “lajme” kontradiktore dhe më shumë propagandistike, se sa informuese mbi situatën e luftës në mes dy shtetëve ish-komuniste ortodokse kufitare.
Nëse shikohen prononcimet direkte te Ministrisë së Jashtme dhe Departamentit të Shtetit të Federatës Ruse, në lidhje arsyen e luftës në Ukrahinë, është krejt e ndryshme nga ajo që thonë realisht media e fuqishme ndërkombëtare.
Nga një vështrim i shpejtë i Ministrisë së Jashtme të Federatës Ruse të shpërndarë për mediat ndërkombëtare dhe në gjithë ambasadat federale ruse nëpër botë, shohim se arsyet luftës ruso-ukrahinase janë krejt të kundërta me ato që thonë mediat e huaja, që betohen se janë të pavarura.
Ja një deklaratë e Ministrisë së Jashtme Ruse sot me datë 17 mars 2022, shpërndarë dhe publikuar në faqet zyrtare përmes ambasadave të Federatës Ruse kudo në botë:
“Qëllimi i operacionit special të nisur nga forcat e armatosura ruse më datë 24 shkurt është demilitarizimi dhe denazifikimi i Ukrainës, mbrojtja e popullit të Donbasit, si edhe e Rusisë nga rreziku ushtarak i krijuar nga vendet e NATO-s, të cilët përpiqen të përdorin territorin ukrainas për të krijuar një bazë kundër vendit tonë.
Planet e Rusisë nuk përfshijnë pushtimin e Ukrainës. Forcat ruse nuk kryejnë sulme me raketa ndaj qyteteve dhe popullsisë civile, si pohojnë mediat ukrainase dhe perëndimore.
Operacioni special është plotëshit legjitim. Ai po zbatohet në përputhje me Kartën e OKB-së, neni 51, pika 7, lejen e parlamentit rus dhe kërkesat zyrtare të autoriteteve drejtuese të DNR dhe LNR.
Situata e krijuar në Donbas dhe Ukrainë është pasojë e grushtit të shtetit antikushtetues të realizuar në shkurt 2014 nga forcat neonaziste me mbështetjen e Perëndimit.
Në një shtet me dhjetëra miliona qytetarë rusishtfolës, regjimi i ri i Kievit nisi një luftë të papajtueshme kundër gjuhës dhe kulturës ruse. Ideologjia e nazizmit depërtoi në mënyrë agresive.
Hakmarrja jashtëgjyqësore ndaj kundërshtarëve politikë dhe përndjekja e disidentëve u kthyen në normë. Për tetë vjet vazhduan gjenocidi dhe lufta e përgjakshme kundër banorëve të Donbasit dhe bllokada e rajonit.
Kërcënimi për civilët në Ukrainë sot nuk vjen nga ushtria ruse, të cilët kryejnë goditje me armë me precizion të lartë vetëm mbi objektet ushtarake, por nga regjimi i Kievit që ushtron terror ndaj bashkëqytetarëve të tij, si edhe nga batalionet nacionaliste të pakontrolluara prej tyre.
Nacionalistët vendosin tanke, artileri dhe sisteme raketash të shumëfishta (MLRS) te muret e kopshteve dhe shkollave, pajisin pozicionet e qitjes në çatitë e shtëpive, fshihen pas grave dhe fëmijëve duke i mbajtur në pozicione si pengje.
Ushtarët rusë të zënë robë u nënshtrohen torturave sadiste. Banditët ukrainas i filmojnë këto tortura në video duke nxjerrë në pah mizorinë e tyre të dukshme.
Kriminelët janë liruar nga burgjet. Një vendim kriminal i regjimit kievian është shpërndarja, pa ditur se kujt, e dhjetëra mijë armëve (vetëm në Kiev më shumë se dhjetë mijë).
Banda të armatosura të grabitësve dhe plaçkitësve bëjnë skandale në qytetet e Ukrainës. Ato qëllojnë pa paralajmërim civilët e thjeshtë.
Është fiksuar përdorimi prej Forcave të Armatosura të Ukrainës i municioneve të mbushura me fosfor, gjë që, siç dihet, është e ndaluar nga Protokolli i III i Konventës së OKB-së “Mbi ndalimin ose kufizimin e përdorimit të disa Armëve Konvencionale, të cilat mund të jenë të dëmshme ose kanë efekte”, 1980.”
E themeluar në vitin 1922 si një Konfederatë e Rusisë, Bjellorusisë, Ukrainës dhe Transkaukazisë (e përbërë nga Gjeorgjia, Azerbajxhani dhe Armenia), Bashkimi i Republikave Socialiste Sovjetike (B.R.S.S.), përfundimisht u rrit në 15 republika dhe u bë një superfuqi mbarëbotërore. Gati 130 grupe etnike populluan vendin, me shtrirje gjeografike të gjerë, i cili shtrihej në 11 zona kohore.
Eshtë shumë e habitshme, që në shekullin XXI dhe më saktë në vitin 2022, media marramendse “demokratike” amerikane, asnjëherë nuk tregon të vërtetën, por vetëm manipulon dhe trillon apo fakrikon gënjeshtra të trasha e bajate çdo ditë dhe për gjithçka. Vetë media, sot është pjesë e luftës agresive me gënjeshtra e fabrikime, e cila e ka të vështirë për të thënë të vërtetën.
Një qytetar amerikan, që jeton në Krime, në qytetin Jalta (Yalta), qytet shumë i mirënjohur në vitin 1945, tregon se qyteti në fjalë ka një histori të famshme.
Kështu qendra e famshme e banuar qysh heret, ka histori me figura apo njerëz të shquar brenda vendit dhe jashtë saj, duke filluar me kohën e ish B.R.S.S., pra në kohën e diktatorit komunist Josif V. Stalin dhe deri me britanikun Sir Ëinston Leonard Spencer Churchill.
Ai rrefen: “Unë, jam këtu tesh 2 vjet dhe kam mundur të zbuloi në terren çdo gjë, që ka të bëj me federatën ruse dhe gjatë 3 mujave të fundit, kam mundur të mësoj shumë gjëra interesante mbi ngjarjet në vend.
Unë, kam qenë në Ukrahinë në qytetin Odessa, i cili, është një port detar shumë i rëndsishëm, për vendin dhe në dy krahina të tjera si Luhansk dhe Donetsk, (që duan të shkëputen nga Ukrahina, mbas referendumeve, që ata kanë bërë, ashtu sikurse bëri disa vite më parë Krimea, që doli me një rezultin 96.77%).
Unë, kam marrë në intervistë shumë njerëz dhe kam dokumentuar me sytë e mi shumë dëshmi, duke u munduar për të gjetur të vërtetën, që unë kam mundur të zbuloi, duke vërtetuar faktin, se media po gënjen për çdo gjë.
Makina e madhe non stop e mediave propagandiste, thotë se forcat ushtarake federale ruse po shkatërrojnë infrastrukturën e qyteteve dhe po vrasin civilë!!!
Kjo nuk është e vërtetë. SHBA me ushtrinë e saj, kur pushtuan Irakun, shkatërruan gjithçka nga infrastruktura, në qytetet dhe fshatrat e prapambetura të Irakut.
Ata, kështu vepruan me radhë në shtetet e tjera, që pushtuan në vite të ndryshme. Nga ajo luftë, që mbaroi me deshtim në vitin 2022, në Afganistan u vranë 1,000.000 shtetas afganë dhe mijëra marinsa apo ushtarë amerikane.
Në fakt, sot kjo nuk është strategjia e ushtrisë së Rusisë. Ata po rethojnë qytetet e mëdha të Ukrahinës, si Kievin (si kryeqytet të vendit), zonat apo territoret në bregun e Detit të Zi, si qytetin Mariupol.
Forcave Kombetare të Ushtrisë së Ukrahinës (National Guard), ushtria federale ruse, u ka berë thirrje, që të lëshojnë armët në mënyrë paqësore dhe të kthehen në shtepitë e tyre, sepse asgjë nuk do të ndodh, mbasi “nuk kemi punë me ju”. Disa ushtarë vendas dhe neo-naziskinë janë kundërpërgjigjur me armë zjarrin dhe shumë të tjerë janë larguar nga lufta (dezertuar).
Ajo që shumë amerikanë nuk besojnë sot, është fakti konkret në Ukrahinë (ushtri) ka neo-nazistë, dhe ky realitet këtu, u duket fantazi. Në realitet, ushtria ruse po përleshet me nazistët brenda Ukrahinës. Qeveria e Ukrahinës, është marrë peng dhe manipuluar nga neo-nazistët, që ndodhen me shumicë në vend.
Ata ndodhen (shtrihen) dhe veprojne në pjesën Perëndimore të Ukrahinës, ku me mijëra vetë janë të armatosur dhe bëjnë pjesë apo përfshirë me ndërgjegje në këto grupe, duke mbajtur edhe simbolet naziste.
Gjatë kohës së Luftës së Dytë Botërore mbi 80,000 forca ushtarake naziste ishin asokohe nacionalistë ukrahinas në Ukrahinë, të cilët ishin kundër ukrahinasve anti-fashistë dhe ebrejve…
Neo-nazistët sot në Ukrahinë, janë shpërndarë në të gjithë vendin, duke kërcënuar civilët ukrahinas, për të krijuar imazhin ndërkombëtarë, se këtë gjë po e bëjnë ushtria federale ruse.
Neo-nazistët në Ukrahinë, po veprojnë sot në Mariupol, Kiev, Krakov. Ata po marrin peng civilët si të burgusur, duke i përdorur si mburojë ndaj sulmeve të ushtrisë federale ruse…”
Gazetari amerikan në studio e pyet qytetarin amerikan, që jeton në Krime, e ai përgjigjet, se:
“Ne, nuk po themi se Qeveria e Ukrahinës dhe Presidenti i saj janë neo-nazistë. Ai është ebrej, por SHBA, mbështet dhe nxit nacionalistë e dyshimtë, të cilët kanë forcë brenda vendit.
Sot, Presidenti i Ukrahinës, është (ndodhet) midis SHBA dhe Ukrahinës dhe midis neo-nazistëve (simboli frymezues ish-linderi dhe ish-nacionalisti nazist ukrahinas Stepan Andriyovych Bandera (1909-1959), dhe njerëzve të tij, që po dëmtohen nga elementët nazistë.
Naziskini ukrahinas Stepán Andríyovyč Bandera, një arkitekt i gjenocideve ndaj polakëve, ebrejve dhe rusëve vendas
Naziskini Stepán Andríyovyč Bandera, ishte drejtues i organizatave të ekstremit të djathtë të nacionalistëve, ideolog i ultranacionalistëve ukrainas, i njohur për përfshirjen e tij në aktivitetet terroriste raciste.
I lindur në Galicia, në familjen e një prifti greko-katolik, kur u rrit u bë një nacionalist radikal ukrainas. Bandera u radikalizua, pasi autoritetet polake refuzuan ta linin të shkonte në Çekosllovaki për të studiuar, ai u regjistrua në Politeknikun e Lviv, ku organizoi organizatat nacionaliste ukrainase.
Për orkestrimin e vrasjes së Ministrit të Brendshëm të Polonisë Bronisłaë Pieracki në vitin 1934, Bandera u dënua me vdekje, por dënimi u ndryshua në burgim të përjetshëm.
Në vitin 1939, pas pushtimit të përbashkët gjermano-sovjetik të Polonisë, Bandera u lirua nga burgu dhe u transferua në Krakóë, në zonën e pushtuar nga Gjermania të Polonisë.
Bandera, krijoi qarqe ushtarake naziste gjermane të favorshme, për pavarësinë e Ukrainës dhe organizoi grupe ekspeditash si Organizata e Nacionalistëve Ukrainas (OUN-B). Kur Gjermania naziste pushtoi Bashkimin Sovjetik, ai përgatiti me 30 qershor 1941 Shpalljen e Pavarësisë Ukrainase në Lviv, duke u zotuar të punonte asokohe me Gjermaninë Naziste.
Për refuzimin e tij për të anuluar dekretin, Bandera u arrestua nga Gestapo, e cila e vendosi atë në arrest shtëpiak (1941), dhe më vonë midis viteve 1942-1943 e dërgoi atë në kampin e përqendrimit Sachsenhausen.
http://ëëë.encyclopediaofukraine.com/display.asp?linkpath=pages%5CB%5CA%5CBanderaStepan.htm
Në vitin 1944, Gjermania po humbiste me shpejtësi terren në luftë, përballë ushtrive aleate që përparonin, Bandera u lirua me shpresën se ai do të ishte i dobishëm në frenimin e forcave sovjetike që përparonin.
Ai ngriti selinë e Këshillit të Lartë Çlirimtar të Ukrainës të rithemeluar, i cili punonte në fshehtësi. Ai u vendos me familjen e tij në Gjermaninë Perëndimore, ku mbeti udhëheqës i Organizata e Nacionalistëve Ukrainas (OUN) dhe punoi me disa organizata antikomuniste si Blloku Anti-Bolshevik i Kombeve si dhe me agjencitë britanike të inteligjencës.
Katërmbëdhjetë vjet pas përfundimit të luftës, Bandera u vra në vitin 1959 nga agjentët e KGB-së në Mynih. Më 22 janar 2010, Presidenti në largim i Ukrainës Viktor Jushçenko i dha Stepan Bandera titullin pas vdekjes “Hero i Ukrainës”. Parlamenti Evropian e dënoi çmimin, ashtu si Rusia, Iraeli, Polonia, si dhe politikanët dhe organizatat polake dhe hebreje.
Presidenti i ardhshëm Viktor Janukoviç e shpalli çmimin të paligjshëm, pasi Bandera, nuk ishte kurrë shtetas i Ukrainës, një kusht i domosdoshëm për marrjen e çmimit. Ky njoftim u vërtetua me një vendim gjykate në prill të vitit 2010. Në janar të vitit 2011, çmimi u anulua zyrtarisht. Një propozim për t’i dhënë çmimin Bandera-s, u refuzua nga Parlamenti ukrainas në muajin gusht të vitit 2019.
Bandera, mbetet një figurë shumë e diskutueshme në Ukrainë, me disa ukrainas që e përshëndesin atë si një çlirimtar, që luftoi kundër shteteve sovjetike, polake dhe naziste, ndërsa përpiqej të krijonte një Ukrainë të pavarur, ndërsa ukrainas të tjerë si dhe Polonia dhe Rusia e dënojnë atë si një fashist dhe një kriminel lufte, i cili, së bashku me ndjekësit e tij, ishte kryesisht përgjegjës për masakrat e civilëve polakë dhe pjesërisht për Holokaustin në Ukrainë.
Stepan Bandera, ishte takuar dhe lidhur me anëtarët e një sërë organizatash nacionaliste ukrainase, gjatë shkollimit të tij nga Plast, tek Bashkimi për Çlirimin e Ukrainës dhe gjithashtu Organizata e Nacionalistëve Ukrainas (OUN-B).
Më aktive nga këto organizata ishte OUN, dhe udhëheqësi i OUN ishte Andriy Melnyk. Për shkak të personalitetit të tij të vendosur, Stepan Bandera u ngrit shpejt në radhët e këtyre organizatave, duke u bërë zyrtari kryesor i propagandës së OUN në 1931, i dyti në komandën e OUN në Galicia në 1932-1933 dhe kreu i Ekzekutivit Kombëtar të OUN në vitin 1933.
Për Banderën, një politikë gjithëpërfshirëse e ndërtimit të kombit ishte e rëndësishme dhe për këtë arsye, ai u fokusua në rritjen e mbështetjes midis të gjitha klasave të ukrainasve në pjesët perëndimore të Ukrainës.
Në fillim të viteve 1930, Bandera ishte shumë aktiv në gjetjen dhe zhvillimin e grupeve të nacionalistëve ukrainas në Ukrainën Perëndimore dhe Lindore. Ai u bë kreu i ekzekutivit kombëtar të OUN në Galicia në qershor 1933. Ai zgjeroi rrjetin e OUN në Kresy, duke e drejtuar atë kundër Polonisë dhe Bashkimit Sovjetik.
Aktivitetet përfshinin fushata masive kundër monopoleve polake të duhanit dhe alkoolit dhe kundër shkombëtarizimit të të rinjve ukrainas. Ai u arrestua në Lviv në 1934 dhe u gjykua dy herë: së pari, në lidhje me përfshirjen në një komplot për të vrarë ministrin e punëve të brendshme, Bronisłaë Pieracki, dhe së dyti në një gjyq të përgjithshëm të drejtuesve të OUN.
Dënimi me vdekje u ndryshua në burgim të përjetshëm. Ai u mbajt në burgun Ëronki; në vitin 1938 disa nga ndjekësit e tij u përpoqën pa sukses për ta nxjerrë nga burgu. Sipas burimeve të ndryshme, Bandera u lirua në shtator 1939, ose nga burgosësit ukrainas, pasi administrata e burgut polak u largua nga burgu, nga polakët ose nga nazistët menjëherë pas pushtimit gjerman të Polonisë.
Menjëherë pas kësaj Polonia Lindore u pushtua nga Bashkimi Sovjetik. Pas lirimit nga burgu, Bandera u zhvendos në Krakóë, kryeqyteti i Qeverisë së Përgjithshme okupuese të Gjermanisë. Atje, ai ra në kontakt me udhëheqësin e OUN, Andriy Atanasovych Melnyk.
Në vitin 1940, mosmarrëveshjet politike midis dy liderëve bënë që OUN të ndahej në dy fraksione; fraksioni OUN-M i udhëhequr nga Melnyk predikoi një qasje më konservatore për ndërtimin e kombit, ndërsa fraksioni OUN-B, i udhëhequr nga Bandera, mbështeti një qasje revolucionare.
Përpara shpalljes së pavarësisë së 30 qershorit 1941, Bandera mbikëqyri formimin e të ashtuquajturave “Grupe Mobile”, të cilat ishin grupe të vogla (5–15 anëtarë) të anëtarëve të OUN-B, që do të udhëtonin nga Qeveria e Përgjithshme në Perëndim.
Kështu Rreth 7,000 njerëz morën pjesë në këto grupe celulare (si debatikasit komunistë terroristë në Shqipni, në kohën e Luftës II Botërore), dhe ata gjetën ndjekës në një rreth të gjerë intelektualësh, si Ivan Bahriany, Vasyl Barka, Hryhorii Vashchenko dhe shumë të tjerë.
Mënyra e përshëndetjeve ishte: “Lavdi Hitlerit! Lavdi Banderës! Rroftë Shteti i Pavarur ukrainas! Rroftë udhëheqësi ynë S. Bandera“, në Kështjellën Zhovkva, Ukraina Perëndimore, gjatë muajve korrik–gusht të vitit 1941.
Udhëheqësit e OUN Andriy Melnyk dhe Bandera, u rekrutuan para Luftës së Dytë Botërore në Inteligjencën Ushtarake të Gjermanisë naziste Abëehr për spiunazh, kundër-spiunazh dhe sabotim. Qëllimi i tyre ishte të kryenin aktivitete diversion, pas sulmit të Gjermanisë ndaj Bashkimit Sovjetik.
Melnyk iu dha emri i koduar “Konsulli I”. Ky informacion është pjesë e dëshmisë që Koloneli i Abëehr Erëin Stolze dha më 25 dhjetor 1945 dhe iu dorëzua gjyqeve të Nurembergut, me një kërkesë për t’u pranuar si provë.
Në pranverën e vitit 1941, Bandera zhvilloi takime me krerët e inteligjencës gjermane, në lidhje me formimin e batalioneve “Nachtigall” dhe “Roland”.
Gjithashtu në pranverën e atij viti OUN mori 2.5 milionë marka për aktivitete subversive brenda Bashkimit Sovjetik. Zyrtarët e Gestapo dhe Abëehr mbronin ndjekësit e Bandera-s, pasi të dyja organizatat synonin t’i përdornin ata për qëllimet e tyre.
Më 30 qershor 1941, me mbërritjen e trupave naziste në Ukrainë, Bandera dhe OUN-B shpallën një shtet të pavarur ukrainas (“Akti i rinovimit të shtetësisë së Ukrainës“).
Kjo deklaratë u shoqërua me masakër të dhunshme. Disa nga shpalljet e botuara të formimit të këtij shteti thonë se Bandera, do të “punonte ngushtë me Gjermaninë e Madhe Nacional-Socialiste, nën udhëheqjen e liderit të saj Adolf Hitler, i cili po krijon një rend të ri në Evropë dhe në botë dhe po ndihmon ukrainasit. Njerëzit për t’u çliruar nga pushtimi Moskovit.” – siç thuhet në tekstin e “Aktit të Shpalljes së Shtetësisë së Ukrainës“.
Pritshmëria e Bandera, se regjimi nazist do të njihte një Ukrainë të pavarur fashiste si aleate të Boshtit, ishte e gabuar. Në vitin 1941, marrëdhëniet midis Gjermanisë naziste dhe OUN-B ishin acaruar deri në atë pikë sa një dokument nazist i datës 25 nëntor 1941 thoshte, se: “… Lëvizja Bandera po përgatit një revoltë në Reichskommissariat, e cila ka si qëllim të saj përfundimtar krijimin e një Ukraine të pavarur. Të gjithë funksionarët e Lëvizjes Bandera, duhet të arrestohen menjëherë dhe, pas marrjes në pyetje të plotë, të likuidohen…”.
Më 5 korrik, Bandera u transferua në Berlin. Më 12 korrik, kryeministri i qeverisë së sapoformuar Kombëtare të Ukrainës, Yaroslav Stetsko, u arrestua gjithashtu dhe u dërgua në Berlin.
Edhe pse u liruan nga paraburgimi më 14 korrik, të dyve iu kërkua të qëndronin në Berlin. Më 15 shtator të vitit 1941 Bandera dhe anëtarët kryesorë të OUN-B u arrestuan nga Gestapo.
Në janar të vitit 1942, Bandera u transferua në kazermën speciale të kampit të përqendrimit Sachsenhausen, për të burgosurit politikë të profilit të lartë Zellenbau.
Në prill të vitit 1944, Bandera dhe zëvendësi i tij Jaroslav Stetsko u afruan nga një zyrtar i Zyrës Qendrore të Sigurisë së Rajhut, për të diskutuar planet për diversione dhe sabotazhe kundër Ushtrisë Sovjetike.
Në shtator 1944, Bandera u lirua nga autoritetet gjermane dhe u kthye në Ukrainë, ku po zhvillonte rezistencë si kundër nazistëve ashtu edhe komunistëve.
Organizata OUN-B, kishte marrë njëfarë mbështetjeje nga MI6 britanike, që nga vitet 1930. Një fraksion i organizatës së Bandera, i lidhur me Mykola Lebed, u lidh më ngushtë me CIA-n amerikane.
Vetë Bandera ishte objektivi i një kërkimi të gjerë dhe agresiv të kryer nga Korpusi i Kundërzbulimit (CIC). Ajo dështoi, pasi e përshkroi guroren e tyre si jashtëzakonisht të rrezikshme dhe vazhdimisht në rrugë, shpesh të maskuar.
Disa inteligjencë amerikane, raportuan se ai (Bandera) madje ruhej nga ish-burra SS. Organizata e tij kreu shumë krime, duke përfshirë qindra mijëra vrasje, falsifikime dhe rrëmbime. Pasi qeveria e shtetit bavarez nisi një goditje ndaj tij, Bandera arriti një marrëveshje me BND, duke u ofruar atyre shërbimin e tij, pavarësisht se CIA paralajmëroi gjermanët perëndimorë, që të mos bashkëpunonin me të.
Në nënseksionin e “Politikës së pakicave”, OUN-B dhe Bandera urdhëroi largimin e polakëve, hebrenjve dhe rusëve armiqësor nëpërmjet dëbimit dhe shkatërrimit të inteligjencës së tyre përkatëse, duke deklaruar më tej se “të ashtuquajturit fshatarë polakë duhet të asimilohen” dhe të “shkatërroni udhëheqësit e tyre.”
Në fund të vitit 1942, kur Bandera ishte në një kamp përqendrimi gjerman, organizata e tij, Organizata e Nacionalistëve Ukrainas, u përfshi në një masakër të polakëve në Volhynia dhe, në fillim të vitit 1944, spastrimi etnik u përhap edhe në Galicinë Lindore. Vlerësohet se më shumë se 35,000 dhe deri në 60,000 polakë, kryesisht gra dhe fëmijë së bashku me burra të paarmatosur, u vranë gjatë fushatës së pranverës dhe verës të vitit 1943 në Volhynia, dhe deri në 100,000 nëse rajone të tjera, si Galicia Lindore përfshihen. (Ukrahine on Fire, by Igor Lopatonok ëëë.rumble.com, March 9, 2022)
Pavarësisht nga roli qendror që luajtën ndjekësit e Bandera-s në masakrën e polakëve në Ukrainën perëndimore, vetë Bandera u internua në një kamp përqendrimi gjerman, kur u mor vendimi konkret për masakrimin e polakëve dhe kur polakët u vranë.
Sipas Yaroslav Hrytsak, Bandera nuk ishte plotësisht në dijeni të ngjarjeve në Ukrainë, gjatë internimit të tij nga vera e vitit 1941 dhe kishte dallime serioze mendimesh me Mykola Lebed, udhëheqësi i OUN-B, që mbeti në Ukrainë dhe që ishte një nga arkitektët kryesorë të masakrave të polakëve.
Bandera, ishte një anti-semit dhe bashkëpunëtor i nazistëve
Nacionalizmi ukrainas, nuk e përfshiu historikisht antisemitizmin, si një aspekt thelbësor të programit të tij dhe i pa rusët si dhe polakët si armikun kryesor me hebrenjtë, që luanin një rol dytësor.
Megjithatë, nacionalizmi ukrainas nuk ishte i imunizuar ndaj ndikimit të klimës antisemitike në Evropën Lindore dhe Qendrore, që tashmë ishte bërë shumë e racizuar në fund të shekullit XIX (në të vërtetë Bandera dhe pasuesit e tij, ngjashëm me nazistët, mbrojtën mbarështimin selektiv për të krijuar një racë “të pastër” ukrainase) dhe kishte zhvilluar një diskurs të përpunuar anti-hebre.
Armiqësia ndaj qeverisë qendrore sovjetike dhe pakicës hebreje, u theksua në Konferencën e OUN-B në Krakóë në maj të vitit 1941, në të cilën udhëheqja e fraksionit OUN të Bandera miratoi programin “Lufta dhe veprimi i OUN gjatë luftës“, i cili përshkruante planet, për aktivitetet në fillimin e pushtimit nazist të Bashkimit Sovjetik dhe territoreve perëndimore të SSR-së së Ukrainës.
Programi deklaroi:
Hebrenjtë në BRSS përbëjnë mbështetjen më besnike të regjimit bolshevik në pushtet dhe pararojën e imperializmit moskovit në Ukrainë. Qeveria muskovite-bolshevike shfrytëzon ndjenjat anti-hebraike të masave ukrainase, për të larguar vëmendjen e tyre nga shkaku i vërtetë i fatkeqësisë së tyre dhe për t’i kanalizuar në një kohë zhgënjimi në pogrome ndaj hebrenjve. OUN lufton hebrenjtë si mbështetës i regjimit muskovito-bolshevik dhe njëkohësisht i bën masat të ndërgjegjshme për faktin se armiku kryesor është Moska.
Seksioni G i programit:
“Direktivat për organizimin e jetës së shtetit gjatë ditëve të para”, përshkruan aktivitetin e ndjekësve të Bandera gjatë mesit të vitit 1941. Në një nënseksion mbi “Politikat e pakicave“, drejtuesit e OUN-B urdhëruan:
Moskali (d.m.th. rusët etnikë), polakët dhe hebrenjtë që janë armiqësorë ndaj nesh, duhet të shkatërrohen në luftë, veçanërisht ata që kundërshtojnë regjimin, me anë të: deportimit të tyre në tokat e tyre, zhdukjes së inteligjencës së tyre, e cila nuk duhet pranuar nga asnjë qeveri pozicionet, dhe në përgjithësi parandalimi i çdo krijimi të kësaj inteligjence (p.sh. aksesi në arsim etj.)… Hebrenjtë duhet të izolohen, të largohen nga postet qeveritare për të parandaluar sabotazhin… Ata që konsiderohen të nevojshëm mund të punojnë vetëm nën mbikëqyrje të rreptë dhe largohen nga pozicionet e tyre për sjelljen më të vogël të keqe… Asimilimi hebre nuk është i mundur.
Më vonë në qershor, Yaroslav Stetsko i dërgoi Bandera-s një raport në të cilin ai tha: “Ne po krijojmë një milici, që do të ndihmojë në largimin e hebrenjve dhe mbrojtjen e popullsisë.” viti bëri thirrje për “shkatërrimin” e “Moskës”, polakëve, hungarezëve dhe hebrenjve.
Në vitet 1941–1942, ndërsa Bandera po bashkëpunonte me gjermanët, anëtarët e OUN morën pjesë në aksione anti-hebreje. Policia gjermane në vitin 1941 raportoi se ndjekësit “fanatikë” të Bandera, të organizuar në grupe të vogla ishin “jashtëzakonisht aktivë“, kundër hebrenjve dhe komunistëve.
Megjithatë, kur Bandera ishte në konflikt me gjermanët, UPA nën autoritetin e tij strehoi hebrenjtë, dhe përfshinte disa luftëtarë hebrenj dhe personel mjekësor.
Në organin zyrtar të udhëheqjes së OUN-B, udhëzimet për grupet OUN i nxitën ato grupe që të “likuidojnë manifestimet e ndikimit të dëmshëm të huaj, veçanërisht konceptet dhe praktikat raciste gjermane.”
Disa hebrenj morën pjesë në lëvizjen e fshehtë të Banderas, duke përfshirë një nga bashkëpunëtorët e ngushtë të Bandera, Richard Yary, i cili ishte gjithashtu i martuar me një grua hebreje.
Një tjetër anëtar i shquar hebre i UPA ishte Leyba-Itzik “Valeriy” Dombrovsky. (Ndërsa dy Karaite nga Galicia, Anna-Amelia Leonoëicz (1925-1949) dhe nëna e saj, Helena (Ruhama) Leonoëicz (1890-1967), raportohet se janë bërë anëtarë të OUN, rrëfimet gojore sugjerojnë se të dyja gratë nuk bashkëpunonin vullnetin e lirë, por pas kërcënimeve nga nacionalistët.
Deri në vitin 1942, zyrtarët nazistë kishin arritur në përfundimin se nacionalistët ukrainas ishin kryesisht indiferentë ndaj hebrenjve dhe ishin të gatshëm t’i ndihmonin ose t’i vrisnin, nëse njëri do t’i shërbente më mirë kauzës nacionaliste.
Një raport, i datës 30 mars 1942, dërguar Gestapos në Berlin, pretendonte se “lëvizja Bandera ofronte pasaporta të falsifikuara jo vetëm për anëtarët e saj, por edhe për hebrenjtë.” ose punëtorë të kualifikuar që mund të ishin të dobishëm për lëvizjen.
Vdekja dhe varri i Stepan Bandera në Mynih, prill 2014
Më 15 tetor 1959, Bandera u rrëzua jashtë Kreittmayrstrasse 7 në Mynih dhe vdiq menjëherë pas kësaj. Një ekzaminim mjekësor vërtetoi se shkaku i vdekjes së tij ishte helmi nga gazi cianid. Më 20 tetor 1959, Bandera u varros në varrezat Ëaldfriedhof në Mynih. Më 17 gusht 2014, njerëz të panjohur rrëzuan kryqin mbi varrin e tij. Dy vjet pas vdekjes së tij, më 17 nëntor 1961, organet gjyqësore gjermane njoftuan se vrasësi i Bandera kishte qenë një dezertor i KGB-së i quajtur Bohdan Stashynsky, i cili vepronte me urdhër të kreut të KGB-së Sovjetike Alexander Shelepin dhe kryeministrit sovjetik Nikita Hrushov. Pas një hetimi të hollësishëm kundër Stashynsky, u zhvillua një gjyq nga 8 deri më 15 tetor 1962. Stashynsky u dënua dhe më 19 tetor u dënua me tetë vjet burg. Vëllezërit e Stepan Banderas, ishin Oleksandr dhe Vasyl Bandera, ku i pari ishte me doktoraturë në Ekonominë Politike nga Universiteti i Romës dhe ky i fundit i diplomuar në Filozofi, Universiteti i Lviv, u arrestuan nga gjermanët dhe u internuan në Aushvic, ku dyshohet se u vranë nga të burgosurit polakë në 1942. Babai i tij Andriy Bandera u arrestua nga sovjetikët në fund të majit 1941, për strehimin e një anëtari të OUN dhe u transferua në Kiev. Më 8 korrik u dënua me vdekje dhe u ekzekutua më 10 korrik 1941. Motrat e tij Oksana dhe Marta-Maria u arrestuan nga NKVD në vitin 1941 dhe u dërguan në një GULAG në Siberi. Të dy u liruan në vitin 1960 pa të drejtën e kthimit në Ukrainë. Marta–Maria vdiq në Siberi në 1982, dhe Oksana u kthye në Ukrainë në 1989, ku vdiq në vitin 2004. Një motër tjetër, Volodymyra, u dënua me një dënim në kampet sovjetike të punës nga viti 1946 deri në vitin 1956. Ajo u kthye në Ukrainë në 1956.
Trashëgimia dhe përjetimi i emrit Stepan Bandera në Ukrahinë
Për nder të tij vazhdimisht në Ukrahinë janë emetuar pulla postare, ndërtuar monumente, lapidare, statuja dhe me qindra qendra kanë emrin e tij. Kështu Pullë postare ukrainase, që nderon dhe përkujton 100-vjetorin e lindjes së Bandera.
Rigjallërimi i nacionalistëve ukrainas dhe marshimi i tyre në Kiev, më 1 janar 2015
Në një intervistë me gazetën ruse Komsomolskaya Pravda në vitin 2005, ish-shefi i KGB-së, Vladimir Kryuchkov, pohoi se “vrasja e Stepan Bandera ishte një nga rastet e fundit, kur KGB-ja asgjësonte njerëz të padëshiruar me anë të dhunës“.
Në fund të vitit 2006, administrata e qytetit të Lviv njoftoi transferimin e ardhshëm të varreve të Stepan Bandera, Andriy Melnyk, Yevhen Konovalets dhe liderëve të tjerë kryesorë të OUN/UPA, në një zonë të re të Varrezave Lychakiv, kushtuar posaçërisht viktimave të represioneve të shtetasit ukrainas.
Në tetor 2007, qyteti i Lviv ngriti një statujë kushtuar Bandera-s. Shfaqja e statujës ka shkaktuar një debat të gjerë rreth rolit të Stepan Bandera dhe UPA në historinë e Ukrainës. Dy statujat e ngritura më parë u hodhën në erë nga autorë të panjohur; rryma ruhet nga një detashment i milicisë 24/7. Më 18 tetor 2007, Këshilli i Qytetit të Lviv miratoi një resolute, që përcakton çmimin e Stepan Bandera.
Më 1 janar të vitit 2009, në 100-vjetorin e lindjes së tij, u festua në disa qendra ukrainase dhe një pullë postare me portretin e tij u lëshua në të njëjtën ditë.
Më 1 janar 2014, ditëlindja e 105-të e Bandera u festua nga një procesion me pishtarë prej 15,000 njerëzish në qendër të Kievit dhe mijëra të tjerë u mblodhën pranë statujës së tij në Lviv. Marshimi u mbështet nga Partia e Ekstremit të djathtë Svoboda dhe disa anëtarë të Batkivshchyna të Qendrës së Sjathtë. Tifozët e futbollit të Lviv, në një lojë kundër Donetsk. Banneri ukrainas lexon “Bandera – heroi ynë“. Bandera, vazhdon të jetë një figurë përçarëse në Ukrainë. Megjithëse Bandera, nderohet në pjesë të caktuara të Ukrainës perëndimore dhe 33% e banorëve të Lvivit e konsiderojnë veten si ndjekës të Bandera-s. Stepan Bandera, së bashku me Joseph Stalinin dhe Mikhail Gorbaçovin, konsiderohet në sondazhet e Ukrainës në tërësi midis tre të treve figura historike, që prodhojnë qëndrime më negative.
(Sipas Stephen Dorril, autor i “MI6: Inside the Covert Ëorld of Her Majesty’s Secret Intelligence Service”, OUN-B u riformua në 1946 nën sponsorizimin e MI6.)
A është Rusia një supërfuqi e kompletuar moderne!?
Pensioni i paaftë fizikisht dhe menderisht Biden, ka administratën më të keqe dhe skandaloze të turpshme në historinë e SHBA-së. Së shpejti, do të jemi në luftë, ku rrëmbyeshmëria e rezervave të karburantit (ose pa karburant) po na prek edhe tani. Dështime binjake!?
Ky bufon rrëqethës, ka humbur memorien, ka lajthitje, flen në këmbë dhe ka humbur 100% gjykimin dhe kujtesën, ka dështuar vazhdimisht në çdo gjë tash 50 vjet me radhë si senator në Senatin Amerikan dhe si zv/President i SHBA-së, gjatë vitëve të errëta të rrënimit të krenarisë së Amerikës dhe kohës deshtake të plotë të tij 2008-2016.
Kriza në Ukrainë, është shumë më tepër nga sa dinë realisht shumë njerëz… Media manipulon e u fsheh me paramendim të vërtetën popullit amerikan.
Është qesharake dhe komike, kur dëgjon se i paafti mendrisht dhe fizikisht Sleepy Joe Biden dhe Europa globaliste sorosiane, i kanë venë sanksione Rusisë!!!.
Biden dhe Europa, po vrasin veten me dorën e tyre, njësoj sikurse insekti fickrra… Për fat të mirë, çdo ditë, orë dhe minutë, ata po ekspozojnë para botës korrupsionin e familjes Biden në Ukrahinë, që kjo Europa plakë e motit e vendosi këte person të pensionuar qysh në vitin 2016, me ndërhyrje direkte në zgjedhjet presidenciale më 3 nëntor 2020, duke shkatërruar historinë e prestigjit të Shtëpisë së Bardhë.
Sipas disa anketimeve 80% e amerikanëve, shprehën të indinjuar, se Zgjedhjet Presidenciale 2020, u vodhën, manipuluan nga Big Tech, Big Media dhe demokratët e mbështetur nga Soros, Fakebook, Tëitter etj.
Së shpejti në rrjetin e ri social TRUTH, që administratohet nga Trump Company, do të fillojnë të botohen, për popullin amerikanë dhe botën të gjithë vjedhjet e provuar, me fakte dhe prova origjinale.
Paralelisht me këto veprime, po vazhdojnë proceset gjyqsore në të gjitha nivelet lokave dhe federale, për zgjedhjet e vjedhura dhe manipuluara brutalisht, për të përmbysur rezultaitn fallco, të dhënë të gatshme në tavolinë padrejtesisht në favor të Joe Biden.
Deri tani në të gjithë botën janë miliona aplikues, që presin për të hyrë në këtë rrjet të ri social, më të klikuarin në App Store, që do të jetë konkurente dinjitozë të Big Tech, duke zbatuar dhe respektuar në maksimum amendamentin e Kushtetutës amerikane mbi Për Lirinë e Fjalës (Free Speech), e cila mund të sjell një ndihmë të madhe falë Zotit të falimentimit të pashmangshëm të censorëve gjigand botërorë si Big Tech, FAKEbook, Tëitter etj.
Nga ana e tjetër, duhet thënë për hir të vërtetës historike, se Rusia ka sanksione amerikane dhe ndërkombëtare qysh nga viti 1917-2022 (pra, 105 vjet pandërprerje), që zenë fill me krismat e Aurorës, në Pallatin e Dimrit të Carit të Rusisë apo me revolucionin bolshevik të muzhikëve proletarë, të udhëhequr nga kriminelët Lenin dhe Stalin, në vitet 1917-1953, gjatë kohës së Luftës së Ftohtë dhe deri sot.
Gjatë kohës se Luftës së Ftohtë, sa herë që SHBA bënte testime me armë nukleare (në Nevada etj.), p.sh. sot, Rusia e “varfër” bolshevike-komuniste e bënte testin e armëve nukleare (bërhamore) ditën tjetër, në Stepat e Siberisë dhe gjetkë.
Si mundet që një shtet si Rusia, me embargo të pandërprerë gati 105-vjecare, të ketë një ekonomi të fortë dhe standart jetese të lartë, sikurse një superfuqi botërore dhe bën pjesë ende sot në organizatat e vendeve të pasura të botës si G-7 apo G-21!? Ata dhe SHBA, janë në konkurentë të fortë dhe të vazhdueshme me njera-tjetrën prej shumë dekadash.
Sipas logjikës dhe pasojave të embargos, i bie që rusët apo qeveritë komuniste dhe neo-komuniste ruse, duhet të kishin vdekur me kohë për bukë goje, sikurse ndodhi në shtetin burg apo në rregjimin e egër komunist në Shqipëri, gjatë vitëve të zeza 1944-1990.
Mirëpo për hir të së vërtetës historike, që po jetojmë edhe sot, del se rusët në ditët tona kanë stacione satelitore në orbitë dhe hapsirën anije apo satelitë kozmike bashkëkohorë (duke bërë kërkime në hapsirë) edhe pse janë në “embargo” ideologjike prej shumë dekadash, paisje me teknologji bashkëkohore elektronike ultramoderne, sisteme dhe radare ushtarake elektronikë, raketa ushtarake të tipeve dhe llojeve të ndryshme mbrojtëse, anije gjigande dhe nëndetëse dhe armë të tjera shfarosëse ushtarake me mbushje bërthamore supërshkatërruese etj.
Një stacion në hapsirë me pajisje satelitorë bashkohorë, e cila kushton me billiona dollarë, është e barabartë sa e gjithë vlera e pasurisë kombëtare nëntokësore dhe sipërfaqsore e Shqipërisë dhe Kosovës të marrë së bashku.
Përballë kësaj shqiptarët e viktimizuar nga propaganda globaliste, me naivitet besojnë fabrikimin e gënjeshtrave për embargo ndaj Rusisë të deklaruar nga Europa dhe SHBA globaliste e majtë. Putin tha se “SHBA po i bën embargo vetës së saj, mbasi cmimi i naftës dhe i gazit në vend është rritur nga 1.5 dollarë për gallon sot është 7-8 dollarë për gallon dhe koston e qverisë e paguan populli amerikan…”
Shumë oligarkë rusë, kanë blerë bisnese të mëdha të patundshme dhe ekipe basketbolli etj., në SHBA dhe Europë, media dhe rrjete sociale, kontrollojnë shumë kanale mediatike televizive, sportive, kulturore etj.
Rusia sot, ka nivelin e lartë ekonomik GDP, nivelin më të lartë cilësorë shkencorë, kulturorë, ekonomik, artit, muzikën, sportin etj., sikurse edhe SHBA.
Bota e trajton Rusinë perms propagandës foshnjore sikurse të ishte Shqipëria dhe Kosova, që besojnë sipas traditës në forcën e propagandës gënjeshtare me naivitet absolut se fluturon edhe gomari…
Shteti Federal i Rusisë, në kohën ekomunizmit fanatik, ka qenë më i dobët politikisht dhe ushtarakisht, sepse kanë sunduar pushtuesit soviet muzhikë komunistë proletarë të B.R.S.S. (1917-1990). Asokohe shteti federal rus, para shpërberjes në vitin 1991, është drejtuar shumë herë nga liderët kokë krisur komunistë jo rusë, por persona politikë të nacionaliteteve të tjera…
P.sh. nazisti J.V.Stalin ishte prej Xheorxhisë dhe një anti-rus kokëfortë dhe budall.
Në ditët tona, rusët si komb, janë të parët ose konkurente me sportistët cilësorë dhe rezultativë amerikanë, në sportet cilësore dimërore etj., në shumë olimpiadave dhe deri tek sportet masive popullore si futboll, atletikë etj., në të gjithë kampionatët botërore.
Për hir të së vërtetës gjeopolitike dhe ideologjike të përafërt Federata Ruse, sot ka mbështetjen e forte të hapur dhe fshehur të Republikës Popullore të Kinës (1.4 miliard banorë), Indisë (Indisë 1.2 miliard banorë), që për bëjnë 50% të numërit të përgjshëm të Planetit tonë, shteteve të Amerikës së Jugut, dhe në Europë të Bullgarisë, që importon 100% të gazit natyror rus, Rumanisë, Serbisë, Turqisë së Erdoganit, Iranit, Sirisë, Irakut, pra në tërësi të gjithë vendeve apo shteteve islamike etj.
Shpesh Rusia federale, pas SHBA-së merr me shumë medalje në shumë sporte massive ndërkombëtare, sa të gjithë shtetet e Europës të marrë së bashku.
Mos të harrojmë, se Rusia nga ana e resurseve mbi dhe nëtokësore kombëtare, ka të gjithë elementet kimikë dhe mineralet e dobishme të asaj që njihet në botë si Tabela e Mendelejevit, të cilën shumë shqiptarë nuk e dijnë, sepse janë verbuar me urretjen ndaj Rusisë, që më shumë shikon interesat e veta, se sa ato globaliste socialkomuniste qeveritare në vende si Kosova dhe Shqiperia, sikurse po bën sot regjimi globalist socialkomunist i Sleepy Joe Biden dhe Europa kjo kurvë politike e vjetër e motit…
Tabela kimike e rusit Dimitri Mendeleev 1869-2022
Tabela periodike e elementeve, nganjëherë e quajtur tabela periodike e Mendelejevit, përmban në formë tabelare të gjithë elementët kimikë, të renditur sipas numrit të tyre atomik (d.m.th. sipas numrit të protoneve në, vetitë kimike të përsëritura. Marrëveshjet dhe acet çojnë në identifikimin e disa tendencave periodike, në mënyrë që elementët në të njëjtin grup të kenë veti kimike të ngjashme.
Sipas Tabelës së Mendeleev, në të vërtetë, në të njëjtën kohë elementet në të majtë janë metale dhe ato në të djathtë janë jometale.
Rreshtat e tabelës periodike quhen perioda, kurse kolonat quhen grupe. Gjashtë nga grupet kanë edhe emra të veçantë, për shembull grupi i 17-të quhet edhe grupi halogjen, dhe grupi i 18-të është ai i gazeve fisnike.
Tabela periodike, mund të përdoret për të përcaktuar marrëdhëniet midis vetive të elementeve, si dhe për të parashikuar vetitë e elementeve të rinj, që do të zbulohen ose sintetizohen.
Dimitri Mendeleev botoi në vitin 1869 atë, që do të ishte tabela e parë e njohur periodikisht në botë. Ai hartoi tabelën e tij, për të ilustruar tendencat periodike të vetive të elementeve të njohura në atë kohë.
Duke përdorur këtë teori, Mendeleev (Dimitri Mendeleev published in 1869 ëhat ëould be the first periodically recognized table in the ëorld), parashikoi disa veti të elementeve ende të pazbuluar, që dukej se mungonin në tabelë.
Shumica e parajsave doli të ishin të vërteta, pasi u zbuluan elementë të rinj. Që atëherë, tabela periodike e Mendelejevit është zhvilluar dhe korrigjuar (plotësuar dhe saktësuar), pasi janë sintetizuar ose zbuluar elementë të rinj.
Të gjithë elementët, nga numri atomik 1 (hidrogjeni) deri në 118 (oganesson), u zbuluan ose u sintetizuan. Shkrirja më e shtuar në tabelë ishte nihoni, muscovite, tennessee dhe oganesson (u zbuluan nga 300UPConfirmed) duke përfunduar kështu të shtatë periudhat.
Kështu 94 elementët e parë ekzistojnë në natyrë, megjithëse disa u vëzhguan në sasi të vogla e u sintetizuan në laborator shumë kohë, përpara zbulimit të tyre. bërthamore.
Është planifikuar sinteza e elementeve me numër atomik mbi 118. Në laboratorë, janë prodhuar edhe radioizotopë të shumtë sintetikë të elementeve të përhapur në natyrë.
Ja një shembull tjetër, që tregon se sa e rëndsishme është prania e elementëve të Tabele në fjalë, për një shtet të caktuar. Kështu p.sh. Japonia, nuk ka as 1/10 e këtyre elementëve në 5 ishujt e saj të mëdhenj (Hokkaido, ishulli kryesor më verior dhe i dytë më i madh; Honshu, ishulli më i madh dhe më i populluar me kryeqytet Tokio; Kyushu, ishulli kryesor i tretë më i madh dhe më i afërti me kontinentin aziatik; Shikoku, ishulli i dytë më i vogël kryesor pas Okinaëa. Ai ndodhet midis Honshu dhe Kyushu; Ishulli Okinaëa, më i vogli dhe më jugor nga ishujt kryesorë), që janë kone të lashta vullkanike të shuara, pa vlera mineralesh, por ato kanë trurin e gjallë japonez, kurse Rusia ka trurin dhe pasuritë nën dhe mbi tokësore.
Pra, kjo tregon se propaganda, që behet sot është një flluckë sapuni dhe krijojnë një imazh të rrejshëm për ata shtete, që i mbajnë shpresat tek SHBA e Bidenit të përgjumur e pa memorie dhe Europa tradicionalisht lavire, në fushën e politikës idiote.
Edhe sot Europa si conglomerate politike, nuk është e bashkuar ne ide dhe qellime kundër Rusisë federale të fortë dhe pasur, sepse Rusia Federale në ditët tona në vitin 2022 kontrollon jetën e saj, pra 40% e gazit natyrorë të Europës dhe 60% të importimit të gazit që bën cdo ditë Gjermania, që sipas statistikave ndërkombëtare thuhet se është vendi më i zhvilluar e i pasur në kontinentin plakë dhe një ndër më të fuqishmet në botë.
Sot edhe SHBA për turpin e të gjithë adminstratës së papërgjeshme globaliste socialkomuniste të Sleepy Joe Biden/Kamala Harris, merr gaz dhe blen naftë nga Rusia, ndonëse shumë vonë, më 8 mars 2022, SHBA filloj embargo ekonomike, për të mos blerë më naftë dhe gaz nga Rusia, duke menduar se do të gjunjëzojnë Rusinë, që ka 24% të të gjithë rezervave të gazit natyror në botë, duke qenë në vend të parë me këtë jetik të domsdoshëm për vete dhe botën, që ajo furnizon.
Dyshja e papërgjeshme Biden/Harris, fatkeqsisht tesh 2 vjet e kanë bërë me vetëdije më të pasur Rusinë e Putinit dhe para botës bëjnë sikur e kritikojnë.
Amerikanët nuk janë naiv dhe nuk e hanë sapunin për djath, me gjithë propagandën non stop 24/7 të Big Media dhe Big Tech, në mbrojtje të të emëruarit të tyre kullull në Shtëpinë e Bardhë.
Kur ishte Donald J. Trump si President SHBA-së (2016-2020), dihet se ne ishim të pavarur në energji, sepse ishim vendin e parë në botë dhe nuk merrte gaz as naftë nga Rusia.
Sot Biden, i ka shtrirë dorën si lypës edhe vendeve komuniste më të varfëra në botë si Venezuela (ku njerëzit barkthatë, kërkojnë ushqime në kazanat e plehrave), që fatkeqsisht drejtohet nga Moduro, një diktator në vendin e vet dhe një anti-amerikan i deklaruar publikisht.
Sikurse dihet nga literatura botërore, del se shtetet që janë të varur shumë nga gazi rus janë: Gjermania (60%), Anglia (4%), Bullgaria (100%), Franca 17% SHBA etj., po e bejnë Rusinë më të pasur, sepse bëjnë bisnes në triliona dollarë me Rusinë, ndërsa këtej gënjejnë me hipokrizi botën, se janë me Ukrahinën…
Dhe Purtin si ish drejtues i KGB, me lëkurën e ujkut të zgjuar dhe vjetër dhe me përvojën e madhe në politikën ndërkombëtare, duke parë delen amerikane me gjendje fizike, mendore dhe jo profesionale të administratës amerikane, dhe Europën që vijon të bëj politikë kurvë sot ai tallet me ato. Presidenti rus Vladimir Putin, ka paralajmëruar komunitetin ndërkombëtar që të jenë të kujdshëm, lidhur me vendosjen e sanksioneve të mëtejshme ndaj vendit të tij.
Ekonomia e dështuar e Bashkimit Sovjetik, pas Luftës së Dytë Botërore dhe ushtrisë së dobësuar, së bashku me pakënaqësinë e publikut me politikat e zbutura ekonomike dhe politike të Perestrojkës dhe Glasnostit të ish-Presidentit Sovjetik Mikhail Gorbachev, kontribuan në kolapsin e ish B.R.S.S.
Presidenti Putin, në ditët tona thotë se ata që refuzojnë të bashkëpunojnë me Rusinë do të dëmtojnë veten e tyre, si dhe do të dëmtojnë Rusinë. Por, pavarësisht këtij dëmi, ai thotë se Rusia po zhvillon kompetenca të reja dhe projekte ekonomike dhe tregtare, për të zgjidhur detyrat e kohës, me të cilat po përballet. Në fund të deklaratës së tij, për mediat ndërkombëtare, ai shton: “Ne, do të përfitojmë nga sanksionet“.
A po përdoret Presidenti i Ukrahinës nga NATO dhe SHBA!?
Qytetari amerikan, që jeton prej 2 vitesh në Jalta të Krimesë, i qetë me prova dhe me fakte, i përgjigjet, një mbas një pyetjeve provokuese (investigative) të gazetarit amerikan në studio: “Unë po mundohem tu them amerikanëve të vertetën, se çfarë po ndodh në Ukrahinë…
Informacioni, që media amerikane japin sot, është krejt manipulim dhe gënjeshtër e pastër, pra të njëjtën taktikë dhe lojë, që ata bënë në Iraq etj…”
A është kjo që ju po thoni!?- shton gazetari.
I intervistuari përgjigjet drejtpërdrejtë: “Dikur George W. Bush e nxiti Presidenti e Ukrahinës, që të rreshtohet përkrah SHBA, në luftën kundër Sadam Hysenit në Iraq.
Nga ana e tjetër, sot Izraeli, ishte shteti i parë në botë, që tha se tani jemi në katastrofën historike nuklerare, kur u pa në stacionet televizive manipulative një “zjarr” në hyrje të një qendre apo platforme bërthamore në Ukrahinë…
Vetë ambasadori i SHBA-së në Ukrahinë, deklaroi me nxitim para mediave, se forcat ushtarake federale ruse kanë sulmuar një stacion apo platformë nukleare në Ukrahinë!!!
Kur e dëgjova për herë të parë këte lajm, mendova se është e pamundur, që forcat federale ushtarake ruse të sulmojnë një platformë bërthamore (që përdoret për prodhimin e 60% të energjisë eletrike në vend, shënimi im K.K.), sepse ata kanë përvojë të hidhur me Çernobilin shumë vite më parë, të vendos vetën në një risk të madh, në një platformë berthamore, të cilat janë një rrisk apo rrezik shumë të madh edhe për atë, sepse ajo ndodhet në kufi me Ukrahinën.
Nga burimet e mia informative, zbulova se forcat ushtarake federale ruse, kanë rrethuar platformën bërthamore dhe po e mbrojnë nga keqbërësit, të cilët me aktet e tyre shkatërruese mund të akuzojnë më pas forcat ruse, mbasi ata me gënjeshtra i mbështesin edhe mediat ndërkomëbatre…
Aty sot punëtorët dhe specialistët ukrahinas po vazhdojnë të prodhojnë energjinë eletrike, aq të nevojshme për vendin. Janë pikërisht forcat perëndimore naziste (ukrahinas etnik, që veprojnë në Ukrahinë), që e kanë sulmuar platformën në fjalë dhe trupat federale ruse i janë kundërpërgjigjur sulmit (zjarrit) të tyre, duke i asgjesuar ata në vend dhe fotot dhe planet e tyre të zbuluara fatmirësisht i kanë si prova faktike para botës.
Pra, edhe një herë theksoj, se kanë qenë forcat ushtarake naziste, që ndodhen në Ukrahinë ata që kanë sulmuar platformën e vendit të tyre.
Presidenti i Ukrahinës kritikoi NATO-n, sepse nuk po e ndihmon atë dhe popullin e tij. Ata po tregohen të dobët politikisht dhe ushtarakisht, para situatës sot.
Në vitin 2000, Vladimir Putin zgjidhet President i Republikës Federale Ruse. Ai është patriot dhe nacionalist i vendit të vet dhe nuk e pelqen frymën dhe vijën e politikës socialkomuniste globaliste, në gjendjen e së cilës ndodhet sot Europa dhe SHBA, me administratën kukull të Joe Biden. Putini, në saj të propagandës globaliste botërore, është sot personi më i urryer në SHBA dhe botë, për politikën e tij, në mbrojtje të interesave kombëtare federale ruse.
Këtu në Ukrahinë, ka shumë keqinformime, që po bëhet papushim me paramendim nga mediat amerikane. Ju keni shumë të drejtë, sepse është ashtu sikurse argumentoni nga burimet tuaja si gazetar.”
Sikurse po zhvillohen ngjarjet në terren, del se e gjithë plani ushtarak rus në Ukrahinë, është zbatuar mbi bazën e një projekti të parastudiuar ushtarak, duke synuar për të mos sulmuar qendrat e banimit dhe të minimizohet humbjet e njerëzve. Ka shumë qendra bëthamore në Ukrahinë, duke përfshirë edhe Çernobilin.
Fatkeqësia e Çernobilit (The Chernobyl disaster), ishte një aksident bërthamor, që ndodhi më 26 prill të vitit 1986, në reaktorin nr. 4 në termocentralin bërthamor të Çernobilit, pranë qytetit të Pripyat, në veri të SSR-së së Ukrainës në Bashkimin Sovjetik. Ajo konsiderohet si katastrofa më e keqe bërthamore, në histori si në kosto ashtu edhe në viktima.
Qytetari amerikan, që nodhet në Krime, mbas pyetjes së gazetarit në studio, vazhdon të skjaroi situatën në Ukrahinë dhe aktorët e konflitit të ri ushtarak ruso-ukrahinas. Ai shton se:
“Trupat federale ruse, që ndodhen në Ukrahinë, kanë rrethuar menjëherë të gjithë qendrat bërthamore të vendit, dhe i kanë marrë nën kontroll, për të mos rënë në duart e keqbërsve, që mund të sjellin katastrofë biblike humanitare.
Ata (keqbërësit) i përdorin për të akuzuar Rusinë për propagandë dhe në një plan më të gjërë në të gjithë botën e cila është viktimë e manipulimit mediatik.
Një ditë tjetër, trupat ushtarake federale ruse, që patrollonin në këto qendra bërthamore, janë sulmuar nga vetë ukrahimasit neo-nazistë dhe ukrahinasit sabotarorë, që shetisin lirshëm në Ukrahinë.
Ne fakt, zjarri që ata krijuan, nuk ishte afër platformën, por shumë larg saj. Këto sabotatorë u asgjësuan menjëherë nga forcat ushtarake federale ruse. Kjo histori fallco, shpërtheu në të gjithë botën, duke gënjyer rëndë, se kishte rrjedhje nga kjo platformë bërthamore…”
https://ëëë.youtube.com/ëatch?v=YjË6ZL4fgF8
Ja një fakt tjetër shumë domethënës, që vjen nga fronti i “luftës” dhe po trondit botën. Gazetarja dhe korrespondentja e luftës Anne-Laure Bonnell, e cila ndodhet në Ukrainë thotë, se: “Ushtria ukrainase po bombardon njerëzit e saj, në rajonin e Dumbas.” Dëgjojeni vetë, se cfarë thotë ajo në gjuhën frenge.
https://www.facebook.com/maria.zadrima.1/videos/947650049257170
Anne-Laure Bonnel, është një korrespondente franceze e luftës dhe regjisore e filmave dokumentarë, e njohur kryesisht për dokumentarin e saj të vitit 2016, me titull Donbass dhe për dokumentarin tjetër të vitit 2020 me titull Silence dans le Haut-Karabagh.
Ajo punon për kanalin konservator francez 24-orësh të lajmeve CNeës, ëebsitin (faqja) Ëiki Ëar in Donbas. Anne-Laure Bonnel, po studion për çështjet e mbulimit të mediave, për lajmet dhe libretet apo shkrimin e filmave dokumentarë, pranë Institut National de l’Audiovisuel (INA), në Ecole Supérieure de Journalisme de Paris dhe në Universitetin e Sorbonës në Francë.
Qeveria ukrainase po përdor bomba thërrmuese, kundër civilëve vendas në Donetsk (Sipas Human Rights Watch)
Në tetor 2014, Human Rights Ëatch, raportoi se forcat e qeverisë ukrainase dhe milicitë pro-qeveritare ishin përgjegjëse, për përdorimin e gjerë të municioneve thërrmuese, në zonat e populluara në qytetin Donetsk.
Është tronditëse të shohësh një armë që shumica e vendeve e kanë ndaluar të përdoret kaq gjerësisht në Ukrainën lindore,” tha Mark Hiznay, studiues i lartë i armëve në Human Rights Ëatch. “Autoritetet ukrainase, duhet të marrin një angazhim të menjëhershëm, për të mos përdorur municione thërrmuese dhe të bashkohen me Traktatin për ndalimin e tyre.” (Sipas Rumble.com, 2022)
Kjo nuk do të thotë, se të dyja palët nuk ishin fajtore, për shkeljen e ligjeve të luftës, pasi separatistët e mbështetur nga Rusia u akuzuan gjithashtu për përdorimin e raketave të padrejtuara, rrëzimin e avionëve civilë dhe të dyja palët janë akuzuar për krime të shumta lufte gjatë 8 viteve luftë.
Politika e jashtme e shtyu presidencën e Bushit, një rol kyç rol në ribashkimin e Gjermanisë dhe rrëzimin e Murit të Berlinit në vitin 1989 dhe dy vjet më vonë filloj shpërbërja e 15 republikave të ish Bashkimit Sovjetik. Bush kryesoi pushtimin e Panamasë dhe Luftën e Gjirit, duke i dhënë fund pushtimit irakian të Kuvajtit në konfliktin e fundit. Grushti i shtetit i pasuksesshëm i gushtit 1991, kundër M. Gorbaçovit vulosi fatin e Bashkimit Sovjetik. I planifikuar nga komunistët e linjës së ashpër, grushti i shtetit pakësoi fuqinë e Gorbaçovit dhe e çoi Jelcinin dhe forcat demokratike në ballë të politikës sovjetike dhe ruse.
Në dekadat pas krijimit të tij, Bashkimi Sovjetik, i dominuar nga Rusia u rrit në një nga shtetet më të fuqishme dhe me ndikim në botë dhe përfundimisht përfshiu 15 republika: Rusinë, Ukrainën, Gjeorgjinë, Bjellorusinë, Uzbekistanin, Armenia, Azerbajxhanin, Kazakistanin, Kirgistanin, Moldavinë, Turkmenistani, Taxhikistani, Letonia.
Presidenca e Boris Jelcinit (1991–1999), për BRSS ligjërisht pushoi së ekzistuari më 31 dhjetor 1991. Shteti i ri, i quajtur Federata Ruse, u nis në rrugën drejt demokracisë dhe ekonomisë së tregut, pa ndonjë përvojë dhe konceptim të qartë, se si të përfundonte një transformim i tillë në vendin më të madh në botë.
Kontrolli i shtypit u lehtësua dhe mijëra të burgosur politikë dhe disidentë u liruan nga burgjet politike. Gorbaçovi më 26 dhjetor të vitit 1991, hoqi rolin kushtetues të Partisë Komuniste dhe kjo nga ana e tjetër çoi menjëherë në tjetërsimin apo shpërbërjen totale të ish-Bashkimit Sovjetik.
Ekonomia e dështuar e Bashkimit Sovjetik, pas Luftës së Dytë Botërore dhe ushtria e dobësuar, së bashku me pakënaqësinë e publikut me politikat më liberale apo të zbutura ekonomike dhe politike të Perestrojkës dhe Glasnostit të Presidentit Sovjetik Mikhail Gorbachev, kontribuan në kolapsin e tij përfundimtar.
Yalta, kryeqytet historik dhe kulturorë i Krimesë
Yalta (Jalta, rusisht dhe ukrainisht: Я́лта) është një qytet turistik në bregun jugor të Gadishullit të Krimesë i rrethuar nga Deti i Zi. Jalta, shërben si qendra administrative e Komunës së Jaltës, një nga rajonet brenda Krimesë. Popullsia që nga Regjistrimi i fundit ishte 76,746 (Regjistrimi i vitit 2014).
Qyteti, ndodhet në vendin e kolonisë së lashtë greke Yalita. Thuhet, se është themeluar nga kolonët grekë, që kërkonin një breg të sigurt ku të zbarkonin. Ajo ndodhet në një gji të thellë, me pamje të mrekullueshme nga jugu drejt Detit të Zi, i rrethuar nga vargmalet e gjata Ai-Petri.
Ajo ka një klimë të ngrohtë të lagësht subtropikale dhe është e rrethuar nga vreshta dhe pemishte të shumta. Zona u bë e famshme, kur qyteti mbajti Konferencën e Jaltës, si pjesë e Konferencave Aleate të Luftës së Dytë Botërore në vitin 1945.
Termi Jalta e Madhe, përdoret për të përcaktuar një pjesë të bregdetit jugor të Krimesë, që gjeografikisht shtrihet nga Foros, në perëndim deri në Gurzuf në lindje, duke përfshirë qytetin e Jaltës me vendbanime të shumta urbane ngjitur.
Jaltë, Departamenti i Koleksioneve të Imazheve, Galeria Kombëtare e Bibliotekës së Arteve, Uashington, DC. Ekzistenca e Jaltës u regjistrua për herë të parë në shekullin e XII nga një gjeograf arab, i cili e përshkroi atë si një port bizantin dhe vendbanim peshkimi. Ajo u bë pjesë e një rrjeti të kolonive tregtare gjenoveze, në bregun e Krimesë në shekullin e 14-të, kur njihej si Etalita ose Galita. Krimea u pushtua nga Perandoria Xhihadiste Islame Osmane në vitin 1475, gjë që e bëri atë një territor gjysmë të pavarur, nën sundimin e Khanatit të Krimesë, por bregdeti jugor me Jaltën ishte nën sundimin e drejtpërdrejtë osman, duke formuar Eyaletin e Kefe (Feodosiya).
Jalta, u aneksua nga Perandoria Ruse në 1783, së bashku me pjesën tjetër të Krimesë, duke ndezur Luftën Ruso-Turke të vitëve 1787-1792. Para aneksimit të Krimesë, grekët e Krimesë u zhvendosën në Mariupol në vitin 1778, një nga fshatrat që ata krijuan aty pranë quhet edhe Jaltë. Në shekullin XIX, qyteti u bë një vendpushim në modë për aristokracinë dhe zotërinë ruse. Shkrimtari i famshëm Leo Tolstoi kaloi verën atje dhe Anton Chekhov më 1898 bleu një shtëpi (Daça e Bardhë) këtu, ku jetoi deri në vitin 1902.
Jalta, është mjedisi për tregimin e shkurtër të Çehovit, Zonja me qenin, dhe drama të tilla të shquara si Tre Motrat, u shkruan në Jaltë. Qyteti, ishte gjithashtu i lidhur ngushtë me mbretërinë. Në vitin 1889, Car Alexander III përfundoi ndërtimin e Pallatit Massandra, në një distancë të shkurtër në veri të Jaltës dhe Car Nikolla II ndërtoi Pallatin Livadia në jug-perëndim të qytetit në vitin 1911.
Gjatë shekullit të 20-të Jalta ishte vendpushimi kryesor i pushimeve të Bashkimit Sovjetik. Në vitin 1920, Vladimir I. Lenini nxori një dekret “Për përdorimin e Krimesë për trajtimin mjekësor të njerëzve që punojnë“, i cili miratoi transformimin e rajonit nga një zonë turistike mjaft ekskluzive në një objekt rekreacioni për proletarët e lodhur. Sanatoria e shumtë punëtorësh u ndërtuan në dhe rreth Jaltës dhe përreth. Në fakt, kishte pak vende të tjera ku qytetarët sovjetikë mund të vinin për pushime buzë detit, pasi udhëtimet e huaja ishin të ndaluara për të gjithë, përveç një grushti të sferave politikë komunistë asokohe. Edhe elita komuniste sovjetike erdhi në Jaltë; Kryeministri sovjetik Joseph V. Stalin përdori Pallatin Massandra si rezidencën e tij verore. Jalta u pushtua nga ushtria gjermane nga 9 nëntori 1941 deri më 16 prill 1944.
Qyteti, erdhi në vëmendjen mbarëbotërore në vitin 1945, kur Konferenca e Jaltës midis Tre fuqive të Mëdha: Bashkimi Sovjetik, Shtetet e Bashkuara dhe Mbretëria e Bashkuar, u mbajt në Pallatin Livadia. Pas shpërbërjes së Bashkimit Sovjetik në vitin 1991, Jalta ka pasur vështirësi ekonomike. Shumë nga të pasurit e rinj të ish-qytetarëve sovjetikë filluan të shkonin në vendpushimet e tjera evropiane të pushimeve, tani që kishin lirinë dhe paratë për të udhëtuar; anasjelltas, varfërimi i shumë qytetarëve ish-sovjetikë, nënkuptonte se ata nuk mund të përballonin më të shkonin në Jaltë. Lidhjet e transportit të qytetit, janë reduktuar ndjeshëm me përfundimin e pothuajse të gjithë trafikut të pasagjerëve nga deti. Linja më e gjatë e trolejbusit në Evropë shkon nga stacioni i trenit në Simferopol në Jaltë (pothuajse 90 km).
Jalta, është e mbushur me njerëz në sezonin e pushimeve (korrik-gusht) dhe çmimet për akomodim janë shumë të larta. Shumica e turistëve janë nga vendet e ish-Bashkimit Sovjetik; në vitin 2013, rreth 12% e turistëve në Krime ishin perëndimorë nga më shumë se 200 anije turistike. Jalta, ka një shëtitore të bukur buzë detit përgjatë Detit të Zi. Njerëzit mund të shihen duke shëtitur atje, në të gjitha stinët e vitit, dhe gjithashtu shërben si një vend për t’u mbledhur dhe biseduar, për të parë dhe për t’u parë. Ka disa plazhe në lindje dhe perëndim të shëtitores. Qyteti ka disa kinema, një teatër drama, shumë restorante dhe disa tregje të hapura. Dy plazhe në Jaltë janë plazhe me flamurin blu, që nga maji i vitit 2010, këto ishin plazhet e para (me dy plazhe në Yevpatoria), që iu dha një flamur blu në një shtet anëtar të CIS.
Në vitin 2014, ushtria ruse hyri në Krime dhe e pretendoi atë si pjesë të Rusisë. (Russian Federal State Statistics Service (2014). Federal State Statistics Service. Retrieved January 4, 2016. Sergei R. Grinevetsky; Igor S. Zonn; Sergei S. Zhiltsov; Aleksey N. Kosarev; Andrey G. Kostianoy (2015). The Black Sea Encyclopedia. p. 821. Kottek, M.; J. Grieser; C. Beck; B. Rudolf; F. Rubel (2006). “Ëorld Map of the Köppen-Geiger climate classification updated” (PDF).
Ligjvënësit federal rus miratuan ndryshimet në kodin penal
Mediat globaliste të lajmeve, thanë se po pezullonin raportimin në Rusi, për të mbrojtur gazetarët e tyre, pas një ligji të ri, që kërcënonte me burgim deri në 15 vjet për përhapjen e lajmeve të rreme.
Vetë BBC-ja britanike tha se kishte ndërprerë përkohësisht raportimin në Rusi dhe deri në fund të ditës. Gjithashtu kompania kanadeze e transmetimeve dhe Bloomberg Neës, thanë se gazetarët e tyre kishin ndaluar punën. CNN dhe CBS News, thanë se do të ndalonin transmetimin në Rusi dhe media të tjera, hoqën linjat e gazetarëve me bazë në Rusi, ndërsa vlerësonin situatën.
Me sulmin e Rusisë ndaj Ukrainës, Moska ka kërkuar të kundërpërgjigjet në luftën e informacionit. Rregullatori i tij i komunikimit, Roskomnadzor, bllokoi Facebook-un e Meta Platform Inc., duke përmendur 26 raste të diskriminimit ndaj mediave ruse.
Zyrtarët ruse, kanë thënë se informacione të rreme janë përhapur nga armiqtë e Rusisë si Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e saj evropianoperëndimorë, në një përpjekje për të krijuar mosmarrëveshje midis popullit rus.
Ligjvënësit federal rusë, miratuan ndryshimet në kodin penal, duke e bërë përhapjen e informacionit të rremë një vepër të dënueshme me gjobë ose me burg. Ata gjithashtu vendosën gjoba, për këdo që bën thirrje për sanksione kundër Rusisë, pas pushtimit të Ukrainës.
Legjislacioni i ri u hartua nga Dhoma e Lartë e Parlamentit të Rusisë dhe u nënshkrua në ligj nga Presidenti Vladimir Putin, raportoi TASS. (Reuters)
Kjo në fakt i jep shtetit rus fuqi shumë më të forta, për të goditur, duke e bërë vepër penale përhapjen e informacionit të rremë (Fake News), me një dënim me burg. Rusia kundërpërgjigjet në luftën e informacionit me dënime burgu, ndryshe në SHBA ku Big Media dhe Big Tech gënjejnë 24/7, gjatë gjithë vitit dhe nuk mbajnë asnjë përgjegjësi morale dhe ligjore…
Ebrejt përballë veteranëve neo-naziskinë ukrainas të Batalionit Azov
Problemi nazist i Ukrainës është real, dhe de-nazifikimi është i nevojshëm. Mospranimi i këtij kërcënimi do të thotë se pak po bëhet për t’u mbrojtur kundër tij. Veteranët ukrainas të Batalionit Azov, të formuar nga një supremacist i bardhë dhe i ndaluar të marrë ndihma nga SHBA. Ato morën pjesë në një tubim të madh publik në Kiev, më 14 mars të vitit 2020. (5 mars 2022, Allan Ripp, drejtor i Ripp Media)
Një nga arsyet presidenti rus Vladimir Putin, për të justifikuar sulmin e Rusisë ndaj Ukrainës, është për të de-nazifikuar vendin dhe udhëheqjen e tij. Duke shprehur argumentin e tij për hyrjen në territorin e fqinjit të tij me tanke të blinduara dhe avionë luftarakë, Putin ka deklaruar se masa është ndërmarrë “për të mbrojtur njerëzit”. Rusia “do të përpiqet për bëj de-militarizimin dhe de-nazifikimi e Ukrainës”.
Por edhe pse Putini po angazhohet në propagandë, është gjithashtu e vërtetë se Ukraina ka një problem të vërtetë nazist, si në të kaluarën ashtu edhe në të tashmen.
Megjithatë është e rëndsishme të mbrosh flamurin verdhë-blu kundër agresionit brutal të Kremlinit, do të ishte një shkelje e rrezikshme të mohosh historinë antisemite të Ukrainës dhe bashkëpunimin me nazistët e Hitlerit, si dhe përqafimin e ditëve të mëvonshme të fraksioneve neo-naziste në disa lagje.
Në prag të Luftës së Dytë Botërore, Ukraina ishte shtëpia e një prej komuniteteve më të mëdha hebreje në Evropë, me vlerësime deri në 2.7 milionë, një numër i jashtëzakonshëm duke marrë parasysh rekordin e gjatë të territorit të antisemitizmit dhe masakrave.
Deri në fund, më shumë se gjysma do të humbiste. Kur trupat gjermane morën kontrollin e Kievit në 1941, ata u mirëpritën nga pankartat “Heil Hitler”. Menjëherë pas kësaj, afro 34,000 hebrenj, së bashku me romët dhe “të padëshiruar” të tjerë, u mblodhën dhe marshuan në fushat jashtë qytetit me pretekstin e zhvendosjes, vetëm për t’u masakruar në atë që u bë e njohur si Holokausti me plumba.
Gryka e Babyn Yar, vazhdoi të mbushej si një varr masiv për dy vjet. Me rreth 100,000 të vrarë atje, ai u bë një nga vendet më të mëdha të vrasjeve të vetme të Holokaustit jashtë Aushvicit dhe kampeve të tjera të vdekjes.
Studiuesit botërorë, kanë vënë në dukje rolin kryesor që kanë luajtur vendasit në përmbushjen e urdhrave të nazistëve për të vrarë komunitete të tjera etnike në vend.
Në ditët e sotme, Ukraina numëron nga 56,000 deri në 140,000 hebrenj, të cilët gëzojnë liri dhe mbrojtje të pa imagjinuara nga gjyshërit e tyre. Kjo përfshin një ligj të përditësuar të miratuar muajin e kaluar që kriminalizon aktet anti-semitike.
Fatkeqësisht, ligji kishte për qëllim të trajtonte një rritje të theksuar në shfaqjet publike të fanatizmit, duke përfshirë vandalizmin e ngarkuar me svastika të sinagogave dhe memorialeve hebreje, dhe marshimet e frikshme në Kiev dhe qytete të tjera, që kremtonin Waffen SS.
Në një tjetër zhvillim ogurzi, Ukraina ka ngritur vitet e fundit një sërë statujash për nder të nacionalistëve ukrainas, trashëgimia e të cilëve është e njollosur nga rekordi i tyre i padiskutueshëm si përfaqësues nazist.
I tillë është Stepan Bandera, udhëheqësi i Organizatës së Nacionalistëve Ukrainas (OUN), pasuesit e së cilës vepronin si anëtarë të milicisë lokale për SS dhe ushtrinë gjermane. “Ukraina ka disa dhjetëra monumente dhe shumë emra rrugësh, që lavdërojnë këtë bashkëpunëtor të nazistëve. Ai ka dy faqe të veçanta të Ëikipedia-s,” shkroi gazeta Forëard.
Një tjetër i nderuar i shpeshtë është edhe Roman Shukhevych, i respektuar në Ukrahinë si një luftëtar ukrainas i lirisë, por edhe drejtuesi i një njësie policore ndihmëse të frikshme naziste. Ai ishte “përgjegjës për therjen e mijëra hebrenjve, rusëve, polakëve etj.”. Statujat janë ngritur gjithashtu për nder të Yaroslav Stetsko, një kryetar i dikurshëm i OUN, i cili shkroi “Unë insistoj në shfarosjen e hebrenjve në Ukrainë“.
Grupet e ekstremit të djathtë, kanë fituar gjithashtu monedhë politike në dekadën e fundit, asgjë më e frikshme se Svoboda (ish Partia Sociale Kombëtare e Ukrainës), lideri i së cilës pretendonte se vendi kontrollohej nga një “mafia muskovite-hebreje” dhe zëvendësi i të cilit përdorte një antisemitik, sharje për të përshkruar aktoren hebreje me origjinë ukrainase Mila Kunis.
Organizata neo-naziskine Svoboda, ka dërguar me vota popullore ukrahinase disa anëtarë të partisë në Parlamentin e Ukrainës, duke përfshirë një që e quajti Holokaustin një “periudhë të ndritshme” në historinë njerëzore. (sipas Foreign Policy).
Po aq shqetësuese, neo-nazistët janë pjesë e disa prej gradave në rritje të batalioneve vullnetare të Ukrainës. Ata janë forcuar nga beteja, pasi kanë zhvilluar disa nga luftimet më të ashpra në rrugë, kundër separatistëve të mbështetur nga Moska në Ukrainën lindore, pas pushtimit të Krimesë të Putinit në vitin 2014.
Njëri është Batalioni Azov, i themeluar nga një supremacist i bardhë i shpallur, i cili, pretendonte se qëllimi kombëtar i Ukrainës ishte të çlironte vendin prej hebrenjve dhe racave të tjera inferiore.
Në vitin 2018, Kongresi i SHBA-së përcaktoi se ndihma e tij për Ukrainën, “nuk mund të përdorej për të ofruar armë, stërvitje ose ndihmë tjetër për Batalionin Azov“. Megjithatë, Azov tani është një anëtar zyrtar i Gardës Kombëtare të Ukrainës.
Me rënien e Bashkimit Sovjetik në 1991, Ukraina u bë një shtet i pavarur, i zyrtarizuar me një referendum në dhjetor të vitit 1991. Më 21 janar 1990, mbi 300,000 ukrainas organizuan një zinxhir njerëzor për pavarësinë e Ukrainës midis Kievit dhe Lvivit.
Pas grushtit të shtetit të dështuar të gushtit në Moskë më 19-21 gusht 1991, Sovjeti Suprem i Ukrainës shpalli pavarësinë më 24 gusht 1991, i cili e quajti Republikën Socialiste Sovjetike të Ukrainës në Ukrainë. Rezultati i referendumit të pavarësisë së vitit 1991 të mbajtur më 1 dhjetor 1991 ishte një surprizë.
Holodomor ose kriza e urisë 1932-1933 në Ukrahinë e krijuar nga diktatori Stalin
Kujtojmë, se në vitet 1932 dhe 1933, miliona ukrainas u vranë në Holodomor, një zi buke e krijuar nga qeveria kriminale sovjetike e Jozef V. Stalinit. Ai, personalisht kryesoi rindërtimin sovjetik të pasluftës dhe zhvillimin e tij të një bombe atomike në vitin 1949. Gjatë këtyre viteve, vendi përjetoi një tjetër uri të madhe dhe një fushatë anti-semite, që kulmoi me komplotin e mjekëve.
Uria ukrainase e njohur si Holodomor, një kombinim i fjalëve ukrainase për uri dhe për të shkaktuar vdekje, sipas një vlerësimi mori jetën e 3.9 milionë njerëzve, rreth 13 për qind e popullsisë. Dhe, ndryshe nga zitë e tjera të bukës në histori, të shkaktuara nga plaga ose thatësira, kjo u shkaktua kur një diktator donte të zëvendësonte fermat e vogla të Ukrainës me kolektiva shtetërorë dhe të ndëshkonte ukrainasit me mendje të pavarur, të cilët përbënin një kërcënim për autoritetin e tij totalitar.
Në ato ditë, Ukraina, një komb i përmasave sipërfaqsore të Texas-it (SHBA) përgjatë Detit të Zi në perëndim të Rusisë, ishte pjesë e Bashkimit Sovjetik, në atë kohë të sunduar nga Stalini. Në vitin 1929, si pjesë e planit të tij për të krijuar me shpejtësi një ekonomi totalisht komuniste, Stalini kishte imponuar kolektivizimin, i cili zëvendësoi fermat individuale dhe të operuara me kolektivë të mëdhenj shtetërorë.
Zyrtarët sovjetikë i përzunë këta fshatarë nga fermat e tyre me forcë dhe policia sekrete e Stalinit bëri më tej plane për të dëbuar 50,000 familje fermash ukrainase në Siberi, shkruan historiania Anne Applebaum në librin e saj të vitit 2017, “Uria e Kuqe: Lufta e Stalinit në Ukrainë”.
Qeveria ruse, që zëvendësoi Bashkimin Sovjetik e ka pranuar se zia e bukës kishte ndodhur në Ukrainë, por mohoi se ishte gjenocid.
Gjenocidi përkufizohet në nenin 2 të Konventës së OKB-së për Parandalimin dhe Ndëshkimin e Krimit të Gjenocidit (1948) si “çdo nga aktet e mëposhtme të kryera me qëllim për të shkatërruar, tërësisht ose pjesërisht, një kombëtare, etnike, racore ose fetare. grup.”
Në prill 2008, dhoma e ulët e Parlamentit të Rusisë miratoi një rezolutë ku thuhej se “Nuk ka asnjë provë historike, që zia e bukës ishte organizuar sipas linjave etnike“.
Megjithatë, të paktën 16 vende e kanë njohur Holodomorin, dhe së fundmi, Senati i SHBA-së, në një Rezolutë të vitit 2018, pohoi gjetjet e komisionit të vitit 1988 se Stalini kishte kryer gjenocid.
Në fund të fundit, megjithëse politikat e Stalinit rezultuan në vdekjen e miliona njerëzve, ajo nuk arriti të shtypte aspiratat e Ukrainës për autonomi, dhe në planin afatgjatë, ato mund të kenë dështuar. “Uria shpesh arrin një qëllim socio-ekonomik ose ushtarak, të tillë si transferimi i zotërimit të tokës ose pastrimi i një zone të popullsisë, pasi shumica ikin në vend që të vdesin,” thotë historiani i urisë de Ëaal.
Përfundimisht, kur Bashkimi Sovjetik u shemb në vitin 1991, Ukraina më në fund u bë një komb i pavarur dhe Holodomor mbetet një pjesë e dhimbshme e identitetit të përbashkët të ukrainasve.
Pas vdekjes së Leninit, Stalini u përshëndet zyrtarisht si pasardhësi i tij si udhëheqës i Partisë Komuniste në pushtet dhe i vetë Bashkimit Sovjetik. Kundër dëshirës së Leninit, atij iu bë një funeral luksoz dhe trupi i tij u balsamos dhe u ekspozua.
Gulag, ishte një sistem kampesh pune sovjetike dhe kampe dhe burgje shoqëruese të paraburgimit dhe tranzitit. Nga vitet 1920 deri në mesin e viteve 1950, aty strehoheshin të burgosur politikë dhe kriminelë të Bashkimit Sovjetik. Në kulmin e tij, Gulag burgosi miliona njerëz.
Sa njerëz vdiqën nga uria në Ukrainë?! Sipas historianëve vdiqën mbi 3,900,000 vetë, sa e gjithë sot popullsia e Shqipërisë dhe Kosovës të marrë së bashku.
Gjatë periudhës së Luftës së Dytë Botërore, të dhënat zyrtare thonë se të paktën 8 milionë ukrainas humbën jetën: 5,5 deri 6 milionë civilë, dhe më shumë se 2,5 milionë vendas të Ukrainës u vranë në front. Të dhënat variojnë nga 8 deri në 14 milionë të vrarë, megjithatë, vetëm 6 milionë janë identifikuar.
Që kur u vendos kontrolli rus mbi Krimenë në vitin 2014, gadishulli është administruar si pjesë e Federatës Ruse (përveç zonave veriore të Arabat Spit dhe Syvash, të cilat kontrolloheshin nga Ukraina, derisa pushtimi rus rifilloi në shkurt 2022).
Krimea iu tregtua Rusisë nga Perandoria Xhihadiste Islame Osmane, si pjesë e dispozitave të traktatit dhe u aneksua në 1783. Pas dy shekujsh konflikti, flota ruse kishte shkatërruar marinën osmane dhe ushtria ruse i kishte shkaktuar disfata të rënda forcave tokësore osmane. Me shpërbërjen e BRSS në dhjetor 1991, Ukraina fitoi pavarësinë e plotë.
https://www.britannica.com
Ukrainasit, luftuan në të dy anët në Luftën e Dytë Botërore. Deri më tani, shumica e ukrainasve etnikë, rreth 4.5 milionë, luftuan në Ushtrinë e Kuqe, kundër gjermanëve. Të tjerë u bashkuan me partizanët komunistë, të cilët përfshinin komandantin e Sydir Kovpak.
Më shumë se 4.5 milionë ukrainas iu bashkuan Ushtrisë së Kuqe, për të luftuar Gjermaninë naziste dhe më shumë se 250,000 shërbyen në njësitë paraushtarake partizane sovjetike, duke e zbehur numrin e Hiëis-ve dhe trupave pushtuese dhe ushtarëve të tjerë anti-sovjetikë, madje edhe në vitet e para të luftës.
Literatura:
1.Marples, David R. (2006). “Stepan Bandera: The Resurrection of a Ukrainian National Hero. Europe-Asia Studies.
2.Breitman, Richard (2010). Hitler’s Shadow: Nazi War Criminals, U.S. Intelligence, and the Cold War. DIANE Publishing. p. 82.
3.Snyder, Timothy (24 February 2010). “A Fascist Hero in Democratic Kiev”. The New York Review of Books. Retrieved 8 January 2019.
4.Volodymyr Yaniv (2004). “Bandera, Stepan”. Encyclopedia of Ukraine.
5.Rossolinski, Grzegorz (2014). Stepan Bandera: The Life and Afterlife of a Ukrainian Nationalist : Fascism, Genocide, and Cult. Columbia University Press.
6.Christopher Andreë and Vasili Mitrokhin, The Sword and the Shield: The Mitrokhin Archive and the Secret History of the KGB, Basic Books, 1999.
8.“Russia condemns Yushchenko for declaring Bandera a Hero of Ukraine”. Voice of Russia. 26 January 2010. Archived from the original on 14 November 2012. Retrieved 3 May 2012.
9.“Ukraine: l’UEJF condamne la glorification d’un complice des nazis”. Archived 6 February 2010 at the Wayback Machine. Student Union of French Jeës. 1 February 2010. Retrieved 6 February 2010.
10.Reuters, Thomson, Ukrainians mark birthday anniversary of controversial nationalist, retrieved 27 November 2018
11.Cohen, Josh. “Dear Ukraine: Please Don’t Shoot Yourself in the Foot”. Foreign Policy. Retrieved 27 November 2018.
12.“Nuremberg The Trial of German Major War Criminals (Volume VI)”. Nizkor.org. Archived from the original on 24 March 2010. Retrieved 18 August 2018.
13.“Ukrainian History World War II in Ukraine”. InfoUkes. Retrieved 17 March 2010.
14.Berkhoff, K.C. and M. Carynnyk ‘The Organization of Ukrainian Nationalists and Its Attitude toëard Germans and Jeës: Iaroslav Stets’ko’s 1941 Zhyttiepys’ in: Harvard Ukrainian Studies, vol. 23 (1999), nr. 3/4, pp. 149-184.
15.“Israeli ambassador ‘shocked’ by Lviv region’s decision to declare Year of Bandera”. Kyiv Post. 13 December 2018.
- “Nazi collaborators included in Ukrainian memorial project”. jpost.com, 21 January 2021.
