Arben Çokaj
Pas Rexhep Qoses e Gjekë Marinaj (kandidat për çmim Nobel në letërsi), e personaliteteve të tjera, që kanë marrë titullin “Qytetar Nderi” nga Bashkia Malësi e Madhe, më erdhi radha edhe mua. Me ketë rast, mbajta edhe këtë Fjalë:
Si fillim, dua të falënderoj Këshillin e Bashkisë ‘Malësi e Madhe’, në veçanti Kryetarin e Bashkisë, Tonin Marinaj dhe Kryetarin e Këshillit Bashkiak, Ilir Halaj, për këtë nder që më bënë. Uroj e shpresoj të jem në gjendje të jap një kontribut më me vlerë në të ardhmen, për Shqipërinë e për shqiptarët.
NJË LEKSION I JETËS: MË MIRË PUNO KOT, SE RRIN KOT!
Pasi jeta më goditi në një moment, bammm!, fillova ta vlerësoj atë më ndryshe. Isha mësues informatike në një Qendër Informatike në Sekretariatin e Punës në Bashkinë Kopenhagës. Gjërat po ecnin mjaft mirë për mua, u regjistrova edhe në dy degë në Universitetin e Kopenhagës, paralelisht me punën e plotë. Ndihmoja herë pas here edhe shqiptarët në Kopenhagë me organizimet e tyre, për luftën e tyre të drejtë për liri në Kosovë – dilja nganjëherë edhe në TV-të daneze, në përkrahje të tyre… Ishte viti 1999, mars. Bammm… një goditje e fortë dhe jeta m’u kthye me kokë poshtë!
Rrugës me biçikletë për të dentisti, atë mesditë, më ndodhi një aksident fatal. Pas 46 ditësh në koma, fillova të rikthehem në jetë, me një humbje të madhe. Gjëja e parë që mendova kur u zgjova, ishte: ‘a ka ndonjë buton pendimi Undo, Mosbëj’, por jo, jeta ecën vetëm me një vektor përpara… Nuk kthehesh dot pas… Është shumë e padrejtë nganjëherë, por kjo është jeta.
Më vonë, në një takim me ish-kryeministrin danez, që më pas u bë edhe shef i NATO-s, Anders Fogh Rasmussen, pyetjes së tij, ‘po ti kështu?’, iu përgjigja: ‘Një goditje e majtë, nga e djathta, dhe ja, përfundon kështu!’ Ai me miqtë tij aty pranë qeshën…
Të gjithë ne kemi hallet tona të përditshme, por kur jeta të godet, hallet shtohen, gjërat marrin vlerë disi më ndryshe, fillon dhe e vlerëson jetën pak më shumë! Po t’i referohem Erick Fromm-it, ai thotë se ‘jeta e një njeriu nuk mjafton, për të përmbushur unin e tij.’ Të gjithë përpiqemi për më shumë, për më mirë, por nuk përmbushemi dot, megjithatë. Kështu që përpjekjet e mira duhet të bëhen gjithmonë, por pa e tepruar, me keqardhje, duhet t’i pranojmë edhe kufizimet tona në këtë jetë!
Kisha mundësi të tërhiqesha nga puna, të dilja në pension të parakohshëm, ku të ardhurat i kisha edhe më të mira se sa kur punoja, dhe ashtu bëra. Por problemet, të ndjekin pas… Me ndihmën e pakursyer e sakrificën e pashembullt të vëllait tim mjek, Dashamirit, vendosa të mos dorëzohem, por të bëjmë aq sa të mundemi në këto kushte të reja. Unë u tërhoqa në fakt nga puna, por punën nuk e lashë asnjëherë.
Më pas kuptova më mirë, se ‘njeriu ka prirje të fuqishme irracionale drejt destruktivitetit’. Një prirje e tillë irracionale e të tjerëve ndaj meje, më goditi mua… Mendonin se po shpëtonin Millosheviqin.. Dhe arsyeja pse vendet e Perëndimit, shikojnë t’i punësojnë njerëzit, nuk është vetëm për të marrë produktin dhe tatimin, por kryesisht për të shmangur te njerëzit këtë prirje destruktive, që e ka njeriu kur nuk është i zënë me punë.
Sepse forcat e brendshme të njeriut, duhet të kanalizohen disi, kur nuk bëjnë mirë, ato forca, mund të marrin drejtim, për nga e keqja. Dhe unë e bëra motiv të jetës, të punoj, edhe kot, më mirë se sa të rri kot. Dhe të jem i dobishëm, brenda mundësive, në ato që bëj. Sepse nëse je negativ, ose priresh të bësh keq, me ligjin themelor të mekanikës në fizikë, “çdo veprim, ka kundërveprim”, kështu i bie që e keqja të të kthehet po në atë masë, që ti e jep atë.
Me mjetet e reja të komunikimit, me kompjuter e internet, puna ime konsistoi si punë nga shtëpia. Shkruaja shkrime të ndryshme për mediat shqiptare dhe ndonjë të huaj, dhe bëja edhe punë në internet, sidomos uebfaqe të ndryshme. A e dini ju psh. se uebfaqja e parë në histori, e Partisë Demokratike është bërë nga unë?! :p
Përmes internetit, u njoha edhe me Gjekën (Marinaj), që e kam me kohë një mik të mirë. Por Gjeka si një njeri, e malësor i mirë, di të tregojë mirënjohjen e tij, për ndihmën që i jep. Të njëjtën gjë mund të them edhe për Toninin, nuk janë njerëz mosmirënjohës. E kanë këtë njerëzi, si trashëgimi e traditë të familjes. Dinë t’i lënë vend vetes dhe të lënë një gjurmë të mirë në shoqëri. Ashtu si ndihmova Toninin më 2015-n, pata ndihmuar edhe PD-në e Ramiz Çobaj, 10 vjet para tij, në vitin 2005. Por Ramizi u bë deputet e tha: ‘kalova lumin, të dhjefsha kalin’… Ramizi nuk e dinte se çdo veprim, ka kundërveprim dhe bashkë me PD-në, ata e bënë halen mbi veten e tyre. Shikoni ku janë sot…
Politikisht, se në Shqipëri, fatkeqësisht korruptohen të dyja palët, Rama e PS po luajnë një politikë më të zgjuar, për të marrë e mbajtur pushtetin. Mendoj se në demokraci, opozita duhet të jetë e fortë, se opozita e kontrollon pozitën dhe ia frenon demonët e pushtetit. E kështu ruhet edhe ekuilibri politik. Në shkrimet e mia unë prirem të jem kritik, ta godas të keqen, por e di se nuk jam as Superman. Dhe përmbahem shpesh, para të keqes, se ajo të dëmton edhe ty, gjithmonë duke iu bindur ligjeve të fizikës. Ti godet, por edhe të godasin… Nganjëherë të godasin edhe kur nuk godet kënd!
Se në demokraci, kur nuk funksionon ligji, shoqëria kthehet në anarki, si psh. në Shqipëri. Dhe në anarki, njerëzit nuk kanë një sistem vlerash hierarkik, ku pushteti atje lart e sundon me hierarki vlerash shoqërinë nga lart – poshtë. Kështu që te ne, kemi konkurrencë të njeriut me njeriun: ‘a e din ti more, kush jam unë?!’ Dhe fiton më i forti. A e keni parë në rrugë, në institucione e kudo ku shkon, gjen njerëz që fryhen nga pasiguria e vetë-poshtërimi?! U duket vetja se kush janë. Kjo sjellje është më shumë instinktive e irracionale, nuk ka mend shumë aty. Se mendtë të tregojnë ty e kujtdo, pozicionin real në jetë. Ne jemi disa grumbuj aminoacidesh të përkohshme, me inteligjencë. Po të përdorim trurin, normalisht se jetojmë më mirë e më gjatë!
Faleminderit që më dëgjuat!
Arben Çokaj, 06.08.2024
